Polsko-Kanadyjskie Stowarzyszenie Biznesmenów i Profesjonalistów z Windsor w Kanadzie, Akademia Katolicka w Warszawie oraz Katolickie Centrum Kultury pragną zaprosić na wystawę pt. „Jubileusz Mikołaja Kopernika w 550 rocznicę urodzin”.
Niniejsza wystawa jest hołdem Polonii kanadyjskiej dla Mikołaja Kopernika z okazji przypadającej w 2023 roku 550 rocznicy urodzin (19 lutego 1473 roku) oraz 480 rocznicy jego śmierci (prawdopodobnie 21 maja 1543 roku).
Miejsce: Dobre Miejsce ul. Dewajtis 3 wej. A, Galeria Krużganek (na przeciwko Kaplicy)
Ekspozycja: od 02.10.2023 r. do 31.10.2023 r.,
Bilety: wstęp wolny, codziennie w godz. 8-20
Wystawa ma na celu przybliżenie podstawowych faktów biograficznych związanych z jego postacią. Od kiedy ludzie pojawili się na Ziemi obserwowali poruszające się na niebie obiekty. Całe pokolenia były przekonane, że Ziemia jest nieruchoma. Dopiero Mikołaj Kopernik, polski astronom i matematyk sformułował opartą na wyliczeniach wizjonerską teorię głoszącą, że to nasza planeta jest w ruchu, a nie Słońce. Stąd wzięło się powszechne powiedzenie; „Kopernik wstrzymał Słońce, ruszył Ziemię”. Co więcej, nieruchoma jest u niego nie tylko nasza dzienna gwiazda, ale wszystkie gwiazdy na firmamencie!
Dziś uznawany jest za ojca współczesnej astronomii.
WYBRANE FAKTY Z ŻYCIORYSU KOPERNIKA:
- Mikołaj Kopernik urodził się 19 lutego 1473 roku w zamożnej toruńskiej rodzinie mieszczańskiej.
- Studiował na Akademii Krakowskiej w Polsce, a następnie we Włoszech: w Bolonii, Padwie i w Ferrarze.
- Będąc kanonikiem kapituły, pełnił wysokiej rangi urzędy kościelne i administracyjne na Warmii, zajmując się równolegle swoimi pasjami życia: astronomią i matematyką.
- Przez większość życia prowadził własne badania astronomiczne, które przedstawił w swoim opus magnum „O obrotach sfer niebieskich”, opublikowanym tuż przed śmiercią w maju 1543 roku.
- Jego przełomowa praca, zawiera opis sformułowanej przez Kopernika teorii heliocentrycznej Układu Słonecznego zrewolucjonizowała myślenie człowieka o wszechświecie i jest porównywalna do odkryć Arystotelesa, Newtona lub Einsteina.
- Jego szczątki odnalezione w 2005 roku zostały zidentyfikowane, a ich ponowny pochówek odbył się we Fromborku w 2010 roku.
Istota odkrycia Kopernika:
U podstaw astronomii Kopernika nie leżały obserwacje astronomiczne, chociażby najdokładniejsze, lecz rozmyślania nad harmonią kosmosu. Zgłębiając astronomię geocentryczną, Kopernik uznał, że opisuje ona budowę świata za pomocą dość przypadkowego zbioru hipotez. Miał wielki szacunek dla kunsztu najznakomitszych przedstawicieli dawnej astronomii, ale jednocześnie pisał o nich w liście dedykacyjnym do „De revolutionibus”: przytrafiło im się to samo, co komuś, kto by to stąd to zowąd wziął ręce, nogi, głowę i inne części ciała i namalował je, co prawda, bardzo dobrze, ale tak, że w odniesieniu do jednego i tego samego ciała nie odpowiadałyby sobie nawzajem i powstałby z nich raczej jakiś dziwoląg niż obraz człowieka (tłum. M. Brożek).
„Kopernik poszukiwał najprostszych rozwiązań, które w nieodparcie logiczny i harmonijny sposób wyjaśniałyby wszystkie obserwowane ruchy planet. Ostatecznie doszedł do wniosku, że warunek ten spełnia układ, w którego środku znajduje się Słońce. Natomiast planety krążą wokół niego w kolejności, o której decyduje tempo ich biegu: od najszybszego Merkurego przez Wenus, Ziemię, Marsa, Jowisza aż po najwolniejszego Saturna”
„Dalej we wszechświecie Kopernika leżały już tylko gwiazdy, które ze względu na uznanie przez astronoma z Fromborka dobowego obrotu Ziemi wokół własnej osi mogły pozostawać nieruchome. Tak więc najważniejsze odkrycie Kopernika polegało na zrozumieniu, że ład świata został zapisany w formie systemu heliocentrycznego, w którym Ziemia jest jedną z planet, czyli jednym z wielu „środków ciężkości”, a odległe gwiazdy nie muszą wirować wokół niej w zawrotnym tempie jednego obrotu na 24 godziny. Reszta sprowadzała się do takiego posłużenia się matematyką i obserwacjami, by ten ład uchwycić jak najprecyzyjniej: określić budowę planetarnych orbit, ich rozmiary i położenie w przestrzeni. Rzecz wymagająca doskonałej znajomości geometrii i wielu godzin spędzonych pod gołym niebem, a także czasochłonnych obliczeń, ale mimo wszystko drugorzędna”.
Tekst opracował Jarosław Włodarczyk, Instytut Historii Nauki PAN. Źródło: portal copernicus.torun.pl
