Wystawa Grupy Trzy Barwy pt. “Drzewo życia”

---

Myśląc o wspólnej wystawie szukałyśmy jednego motywu, czegoś, co każdą z nas porusza, co jest ważne. Twórczość odgrywa różne role w naszym życiu. Każdą z nas co innego fascynuje, porusza, inspiruje. Jak więc znaleźć ten wspólny mianownik? Jak spowodować, by wystawa była całością?

Przecież jesteśmy tak różne…

---

Okazało się, że jest motyw, który przewija się w twórczości każdej z nas. Wszystkie mamy w portfolio obrazy drzew malowane z natury w plenerze. Przebywanie w sąsiedztwie drzewa jest kojące, tworzy się relacja pomiędzy nim a twórcą… Ale czym to drzewo jest? Dla artysty? Dla człowieka?

Tak pojawił się pomysł na tytuł wystawy „Drzewo życia”. Każda z nas stanęła przed wyzwaniem namalowania obrazu inspirowanego tym tematem i zmierzenia się z jego symboliką.

---

I tak dla Iwony obraz „Drzewo czterech pór roku” stało się metaforą zwykłego ludzkiego życia, które najpiękniejsze jest, gdy łączy wszystkie pory roku.

Obraz Łucji „Płonące drzewo życia – S.O.S. dla Ziemi” w świetle wydarzeń współczesnego świata jest ostrzeżeniem dla ludzkości, wezwaniem do opamiętania.

„Drzewo” Joanny  stanowi sumę spostrzeżeń odzwierciedlających nastrój, stany emocjonalne, reakcje na wydarzenia, uważność na szczegóły, zmianę.

Dla Barbary „Drzewo życia” to odniesienie do nieustannego wzrostu oraz czerpania z mocy Przedwiecznej Siły.

---

Praca nad przygotowaniem wystawy uświadomiła nam, że działając jako grupa też jesteśmy jak drzewo o wspólnym pniu i wielu gałęziach. Wszystkie mieszkamy na Bielanach w Warszawie. Grupę stworzyłyśmy w 2014 roku. Wyrosła z marzenia o udziale w wystawie w Paryżu, co udało się zrealizować w 2018 r. Należymy do Związku Artystów Malarzy i Grafików, do Koła Plener Stowarzyszenia Architektów Polskich i do Warszawskiego Stowarzyszenia Plastyków. Działając razem mamy więcej odwagi, dynamiki, pomysłów oraz dużo wzajemnego wsparcia. Bierzemy udział w wystawach, dyskutujemy o sztuce i snujemy plany na przyszłość.

---

Kilka słów o malarkach:

• Prace Joanny Adamek to opowieść o przestrzeni.
• Malarstwo Ryszardy Łucji Jagielskiej to szukanie światła i Światła.
• Twórczość Iwony Piszczelskiej to droga poznania.
• Obrazy Barbary Golimowskiej to kontemplacja przyrody.

---

Iwonę fascynuje twórczość jako narzędzie poznania, zmiany, rozwoju. Wierzy że tworząc można odnaleźć głębię w życiu. Jej zainteresowania artystyczne krążą wokół asamblażu, kolażu, malarstwa akrylowego oraz krótkich form tekstowych. Pasja malarska zaprowadziła ją do arteterapii.

---

Łucja – ktoś nazwał ją Grotołazem, bo w jej malarstwie przejawia się motyw szukania światła w jaskiniach i grotach, ale także w wakacyjnym ognisku, świcie nad jeziorami i w pozytywnych Ludziach. Maluje ich portrety charakterologiczno – symboliczne, które odzwierciedlają ich relacje ze światem. Szuka światła i Światła – rozwiązań prostych, uczciwych i nadziei. Tworzy w technice akrylu i gumy arabskiej. Pisze również wiersze.

---

Joanna lubi przestrzeń, pejzaż, które dają wrażenie nieskończoności, nieograniczoności. Jej malarstwo jest zapisem tego co nieuchwytne, ulotne. Jest wyrazem jej przestrzeni wewnętrznej i nowych możliwości twórczych. Ulubione motywy to pejzaż, drzewa, liście i wspomnienia. Stosuje technikę akrylu, tuszu i linorytu.

---

Barbara jest radosną marzycielką. Bliskie jej są relacje przestrzeni do siebie samej, gra świateł, tonów cieni, poszukiwanie równowagi i kontemplacja otaczającego ją świata. Jej akrylowe przedstawienia świata rzeczywistego mają swoje źródło w pracy plenerowej.

---