W tym roku obchodzimy sto trzydziestą rocznicę urodzin Zofii Kossak, polskiej pisarki, współzałożycielki Frontu Odrodzenia Polski oraz Rady Pomocy Żydom Żegota. W związku z tym Fundacja im. Zofii Kossak postanowiła uczcić jej pamięć realizując pod koniec 2018 roku projekt artystyczny, którego efektem jest zrealizowany przez Studio Sztuki monodram Artura Pałygi „Usta Weroniki. Zupełnie nieznane modlitwy Zofii Kossak”. Premiera spektaklu odbyła się 25 listopada 2018 roku w Teatrze im. Adama Mickiewicza w Cieszynie. W maju spektakl będzie można zobaczyć w Dobrym Miejscu. Zapraszamy
10 maja 2019 r. godz.: 19:00.
Miejsce: Aula im. bł. ks. J. Popiełuszki, Dobre Miejsce, ul. Dewajtis 3, wej. B
WYDARZENIE ODWOŁANE Z PRZYCZYN NIEZALEŻNYCH OD ORGANIZATORA
OPIS SPEKTAKLU
To niezwykłe wyznanie życia wielkiej pisarki, osoby głęboko wierzącej, którą los stawiał wobec bardzo trudnych wyborów, pisarki, której życie i twórczość stało się dla wielu wzorcem „prawdziwego Polaka” – katolika, ale także przykładem człowieka, który w nieludzkich czasach, zachowując swój konserwatywny światopogląd nie odstępuje od bycia wiernym ludzkiej przyzwoitości i poczuciu bycia prawdziwym chrześcijaninem. Autor tekstu – Artur Pałyga – nakreślił portret wewnętrzny Zofii Kossak, która sama, za życia starannie unikała wszelkich zapisów na temat swoich emocji, przeżyć i osobistych wyznań. Jest to portret osoby pięknej, ale także pełnej wewnętrznych rozterek, sprzeczności, poczucia tragizmu.
Spektakl nie opowiada historii życia pisarki, ale raczej próbuje przybliżyć widza do myśli i emocji Zofii Kossak, które mogła odczuwać w najtrudniejszych momentach swojego życia. Tekst Artura Pałygi skupia się przede wszystkim na jej wojennych doświadczeniach, ponieważ jak sama mówiła, praca w konspiracji w czasie wojny oraz przebycie Auschwitz-Birkenau było jej „najważniejszych życiowym osiągnięciem”. Monodram przybrał formę modlitwy, ponieważ zdaniem autora tekstu z całej twórczości pisarki wyraźnie bije kwestia wiary, która była dla niej podstawowym fundamentem. Jednym z najważniejszych wątków, który poruszony został w spektaklu jest również antysemityzm Zofii Kossak, którego wyraz dawała m. in. w swoich przedwojennych tekstach publikowanych chociażby na łamach tygodnika „Prosto z mostu”. Mimo swojej niechęci do Żydów, potrafiła jednak w czasie wojny podać im pomocną dłoń. Za swoje bardzo czynne uczestnictwo w dziele ratowania Żydów, otrzymała pośmiertnie tytuł Sprawiedliwej wśród Narodów Świata.
Spektakl nie jest teatralnym pomnikiem Zofii Kossak. „Usta Weroniki” mają raczej prowokować do dyskusji, przyjrzenia się od nowa postawom i wartościom, które reprezentowała.
Reżyserem spektaklu jest Bogusław Słupczyński, aktor, reżyser teatralny, założyciel i kierownik działającego do 2016 roku Cieszyńskiego Studia Teatralnego. W rolę Zofii Kossak wciela się Joanna Gruszka, aktorka Sceny Polskiej Teatru w Czeskim Cieszynie.
Recenzja - Niedziela - TYGODNIK KATOLICKI
O Autorach:
Artur Pałyga – jeden z najwybitniejszych współczesnych polskich dramaturgów. Scenarzysta, pisarz, poeta, dziennikarz i pedagog. Absolwent polonistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim i wychowania muzycznego w Studium Nauczycielskim w Bielsku-Białej. Jest autorem kilkudziesięciu sztuk wystawianych w Polsce i na świecie. W latach 2010–2012 konsultant programowy w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej, następnie w latach 2012–2014 zatrudniony na stanowisku dramaturga w Teatrze Polskim im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy. Od 2014 dramaturg w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach. Dziennikarz, autor licznych reportaży, publikowanych m.in. w „Rzeczypospolitej” i w wielu gazetach lokalnych. W 2005 r. napisał musical dla bielskiego klubu osiedlowego pt. „Guma balonowa”. Następnie wygrał konkurs na sztukę o Bielsku-Białej, którą w 2006 r. zadebiutował na teatralnej scenie w bielskim Teatrze Polskim. Jego sztuki dwukrotnie zdobyły grand prix festiwalu Raport w Gdyni („Żyd” w reż. Roberta Talarczyka w 2008 r., „Wszystkie rodzaje śmierci” w reż. Pawła Passiniego w 2009 r.). „Ostatni taki ojciec” w reż. Łukasza Witt-Michałowskiego oraz „Nieskończona historia” w reż. Piotra Cieplaka zwyciężyły w Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (2009 r. i 2012 r.), a spektakl „Tato” w reż. Małgorzaty Bogajewskiej na podstawie jego sztuki otrzymał na tymże konkursie nagrodę za reżyserię w 2015 r. W 2016 r. „Nieskończona historia”, tym razem w reżyserii Małgorzaty Warsickiej zajęła drugie miejsce w Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Jego teksty reżyserowali też: Piotr Ratajczak, Joanna Lewicka, Witold Mazurkiewicz, Paweł Łysak, Jan Klata, Grażyna Kania, Wojciech Faruga, Agata Kucińska, Tomasz Wygoda, Aneta Groszyńska, Małgorzata Warsicka, Marcin Liber. W 2013 r. zdobył Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną za sztukę pt. „W środku słońca gromadzi się popiół”. Sztuka ta w 2014 r. miała swoją prapremierę w krakowskim Teatrze Starym w reż. Wojciecha Farugi, a następnie zrealizował ją Wrocławski Teatr Lalek w reż. Agaty Kucińskiej. Czytania jego sztuk odbywały się we Francji, w Niemczech, w Rosji, w Hiszpanii, w Czechach i na Ukrainie. W roku 2014 r. premiera „Żyda” odbyła się w Budapeszcie. W 2015 r. Aneta Groszyńska zrealizowała na podstawie „Żyda” spektakl telewizyjny. W 2017 r. monodram „W promieniach” o Marii Skłodowskiej-Curie miał czytanie w Teatrze Nikołaja Kolady w Jekaterynburgu, a sztuka „Tato” w reżyserii Yesim Ozsoy miała premierę w Stambule. W 2017 r. zadebiutował jako reżyser spektaklem pt. „Dada z łasiczką” w jego reżyserii, w wykonaniu studentów i absolwentów Szkoły Aktorskiej Teatru Śląskiego. W Teatrze Śląskim prowadzi Szkołę Pisania Sztuk. W Teatrze Powszechnym w Warszawie wspólnie z Małgorzatą SikorskąMiszczuk – Pracownię Podejrzanych Praktyk Teatralnych. W 2008 r. w Bielsku-Białej założył Teatr Tekstu im. Teodora Sixta. Jego sztuki tłumaczono na niemiecki, angielski, francuski, rumuński, czeski, ukraiński, rosyjski, węgierski, kataloński, bułgarski, turecki.
Bogusław Słupczyński – aktor, reżyser, absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Al. Zelwerowicza w Warszawie. Aktor Teatru Polskiego w Warszawie za dyrekcji Kazimierza Dejmka. Organizator jednego z pierwszych prywatnych Studiów Aktorskich w Polsce – Studio Aktorskie AS w Warszawie. Twórca Teatru Studio Aktorskie w Puławach, a potem Stowarzyszenia Teatralnego „Puławy”. Założyciel Teatru CST i Stowarzyszenia na rzecz Odnowy i Współistnienia Kultur „Sałasz”. Reżyser kilkunastu spektakli. Ważną jego aktywnością jest praca pedagogiczna, realizowane warsztaty z młodzieżą i dziećmi. W latach 2008-2011 tworzy nurt Off w ramach Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Bez Granic” w Cieszynie. Od 2009 roku współpracuje z poznańską grupą „Asocjacja 2006″ Piotra Tetlaka i Lecha Raczaka. Założyciel Studia Sztuki – firmy realizującej widowiska teatralne, spektakle, recitale – w plenerze i we wnętrzach oraz prowadzącej edukację teatralną.
Joanna Gruszka – Absolwentka Państwowego Studium Aktorskiego przy Teatrze Jaracza w Olsztynie. Za role w przedstawieniach dyplomowych otrzymała w 2010 roku nagrodę Talent Roku Fundacji Środowisk Twórczych w Olsztynie. Od 2011 roku związana ze Polską Sceną Teatru Cieszyńskiego w Czeskim Cieszynie. W latach 2012-2014 współpracowała ze Sceną Plastyczną KUL Leszka Mądzika przy spektaklach „Cień” oraz „Pęknięty Horyzont Brunona Schultza”. W ciągu kilku lat pracy scenicznej zagrała m. in. Marię Łukianowną w „Samobójcy” N. Erdmana (reż. Giovanni Castellanos), Hiacyntę w „Szelmostwach Skapena” Moliera (reż. Piotr Jędrzejas), Nonnę w „Gąsce” Nikałaja Kolady (reż. Bogusław Słupczyński), Jadźkę w „Żelaznej Konstrukcji” M. Wojtyszki (w reż. autora), Pannę Manię w „Ich Czworo” G. Zapolskiej (reż. Katarzyna Deszcz), Macochę w „Kopciuchu” J. Głowackiego (reż. Krzysztof Rościszewski) czy postacie z getta w „Dzieciach Hioba – piosenki z getta” w reż. Jana Szurmieja. W 2016 roku otrzymała nagrodę „Pro Mladého Začínajícího Herce” za rolę Marty/ Izabeli w spektaklu „Drzewa Umierają Stojąc” w reż. Pavla Ondrucha na XXIV Festiwalu Moraw i Śląska. Zagrała główną rolę kobiecą w filmie Sławomira Kulikowskiego „Olek”, regularnie pojawia się na małym ekranie w serialach, m.in. „Na dobre i na złe”, „M jak Miłość”, „Na wspólnej”.